Fietsgeluk met Imke van de Venne
Fietsen in de provincie Utrecht is veelzijdig, verrassend en altijd dichtbij. Dankzij het vernieuwde knooppuntennetwerk – goed voor ruim 1.850 kilometer aan bewegwijzerde routes – stap je zo op de fiets voor een afwisselende tocht.
Of je nu houdt van de pittige klimmetjes op de Utrechtse Heuvelrug, de rust van het Groene Hart of de charme van steden als Amersfoort en Utrecht – hier vind je het allemaal. Van levendige stadskernen naar uitgestrekte weilanden, bossen en rivieren: elke route heeft een eigen verhaal.
In Fietsgeluk in Utrecht praten we met inwoners uit de hele provincie over hun liefde voor fietsen. Wat brengt het hen? Waar vinden ze rust of wat geeft juist energie? En waarom voelt fietsen dwars door Utrecht altijd als een avontuur op twee of meer wielen?
In deze eerste aflevering ontmoeten we Imke van de Venne (46) uit Amersfoort – leerkracht voor zieke kinderen, circulair meubelontwerper, oprichter van het Keistad Fietsfestival én bevlogen fietser. Voor haar is fietsen meer dan een gewoon ritje. Het is een bron van rust, inspiratie en verbinding met de omgeving. Ze vertelt enthousiast over haar liefde voor het fietsen en deelt een van haar favoriete routes:
Rondje Fietsgeluk vanuit Amersfoort
“Ik kom uit een echt klussersgezin.”, vertelt Imke. “Mijn vader deed alles zelf en ik kluste al vroeg mee. Zo leerde ik het vanzelf. En als ik het verprutste? Dan begon ik opnieuw, maar dan beter. Dat is hoe ik in het leven sta: gewoon doen, proberen, fouten maken en weer doorgaan.”
Die houding zie je terug in alles wat Imke doet. Als leerkracht, ontwerper en betrokken organisator van het Keistad Fietsfestival. “Ik vind het heerlijk om dingen te regelen en organiseren. Lekker de touwtjes in handen en zorgen dat alles goed verloopt.”
Fietsen en duurzaamheid lopen als een rode draad door haar leven. Steeds vaker komen die twee werelden samen, ook in haar werk. “Voor mij is het echt de perfecte match. Alles wat ik op de fiets kan doen in plaats van met de auto, voelt al als winst. Als ontwerper recycle ik regelmatig oude fietsonderdelen, bijvoorbeeld een crank of wielen, en daar maak ik dan een niet-alledaagse tafel of lamp van. En ook met het Keistad Fietsfestival kiezen we voor een zo duurzaam mogelijke aanpak. Zo probeer ik mijn liefde voor het fietsen en een duurzame blik steeds vaker te combineren.”
Die liefde voor de fiets zat er al vroeg in. “Als kind fietste ik elke dag naar school, ook op de basisschool al. En toen ik iets ouder werd, raakte ik gefascineerd door racefietsen. Mijn eerste was een groene, stalen Raleigh. In het weekend gingen we er vaak samen op uit als gezin: gewoon een stukje fietsen, ergens theedrinken en weer terug. Dat vrije gevoel van op de fiets ergens naartoe, door het bos of de polder, dat is me altijd bijgebleven.”
Van haar eerste eigen geld kocht ze halverwege de jaren negentig een mountainbike. “Die stond te glimmen bij een fietsenwinkel hier in Amersfoort. En wow, wat was ik daar blij mee! In het bos bij Klein Zwitserland, met al die heuveltjes, ging ik dan crossen. Ik vond dat heerlijk – al ben ik er ook een paar keer flink onderuit gegaan.”
Later werkte ze een tijdje als invalkracht bij een buitensportbedrijf. “Daar mochten we zelf een fiets samenstellen – dat was toen echt iets bijzonders. Mijn zus en ik lieten custommade fietsen maken bij Santos, een merk dat net was begonnen. Maar ja, bij mij gaat het fietsen in golven. Die prachtige fiets heb ik vervolgens weer verkocht en er volgde een periode waarin ik minder fietste. Dat hoort er ook bij, toch?”
Het begon na een tijdje toch weer te kriebelen - en niet zomaar: ze deed onder andere mee aan de uitdagende Dolomietenmarathon in Italië. “Dat was wel pittig, maar ook zo mooi, fietsen in de bergen.”, zegt Imke. “Voor mij is fietsen echter iets dat ik het liefst samen doe. Gezellig onderweg een praatje maken, daar geniet ik van. In m’n eentje fietsen is niet echt iets voor mij, en in heel grote groepen eigenlijk ook niet.”
Fietsen is voor Imke dé manier om buiten in beweging te zijn. “Wandelen gaat me vaak te langzaam. Dan verandert de omgeving niet snel genoeg en word ik een beetje ongeduldig. Op de fiets zie ik het landschap continu verschuiven. Het hoeft echt niet hard te gaan, maar een beetje afwisseling onderweg maakt het wel extra fijn.”
Imke heeft onder meer een e-bike voor de snelle ritjes in de stad en om relaxed in het buitenland door de bergen te kunnen fietsen. Daarnaast is er haar gravelbike: een alleskunner met een handig rekje, klaar voor elk avontuur. “Maar dat is soms wel het dilemma,” zegt ze met een glimlach. “Ik organiseer graag tochten in en om Amersfoort en maak daar andere mensen blij mee. Omdat ik anderen hun fietsgeluk gun, maak ik zelf wel veel minder kilometers.
Dit voorjaar organiseerde Imke een graveltocht voor zo’n vijftig deelnemers, met vertrek vanaf haar werkplek: Huis Miereveld in Amersfoort. “We zitten hier in een oude basisschool van bijna honderd jaar oud. Echt een fantastische plek die nu een creatieve invulling heeft gekregen. Alleen dat verhaal al maakt mensen nieuwsgierig. En dan hadden we ook nog een schitterende route, uitgestippeld door Gert, een van de vrijwilligers van het fietsfestival. Iedereen kwam terug met een grote glimlach. Met lekkere broodjes en soep na afloop was het echt een topdag.”
Imke is geboren en getogen in Amersfoort, en kent de omgeving dan ook op haar duimpje. Voor haar fietsroutes laat ze zich graag leiden door het moment. “Ik kijk waar de zon staat, hoe de wind waait, en dan zie ik wel waar ik uitkom. De omgeving ken ik goed, maar ik vind het ook leuk om af en toe een themaroute te bedenken. Bijvoorbeeld langs inspirerende streetart of oude bierbrouwerijen in Amersfoort. Gemeenten vragen me daar ook voor: om speciaal op maat een mooie route te maken.”
Zelf heeft Imke een zwak voor oude molens. “Als ik er eentje zie, moet ik gewoon even stoppen. Even lezen wat voor molen het is geweest, wat het verhaal erachter is. Zulke plekken trekken me aan. Het is dan alsof je onderweg zo de geschiedenis in kunt fietsen, midden in het landschap.” En het blijft niet bij molens. “Bunkers hebben dat ook. Dan denk ik: wat is er gebeurd? Wat speelt hier? Ik hou ervan als een tocht me niet alleen in beweging brengt, maar me onderweg ook iets laat voelen en leert.”
Gelukkig hoeft ze daarvoor niet ver te zoeken. “In Nederland en vooral hier in Utrecht heb ik het geluk dat ik kan kiezen: vandaag langs het water of liever door het bos? Het enige wat we hier missen zijn de echte bergen, maar verder is er alles te vinden. Dat maakt het zo mooi en bijzonder om hier te fietsen.”
Ben je benieuwd naar de route die 'lokale expert' Imke het liefst fietst?
